Sophia op haar atelier
Sophia Aanastasia
Wat een prachtige naam om je schilderijen mee te signeren, vindt u ook niet? Het zijn de voornamen van de in 1961 in Utrecht geboren, en in Bussum opgegroeide kunstenares Sophia-Anastasia. ‘Mijn achternaam doet er niet toe’ zegt ze, ‘ik gebruik hem nooit, mijn leven lang noem ik alleen mijn voornamen. Behalve voor de officiële stukken dan’, voegt ze daar aan toe. Na de middelbare school gaat ze naar de kunstacademie in Arnhem. Na vier jaar houdt ze de academie voor gezien, liever gaat ze ‘wat’ reizen. Sophia begint aan een avontuurlijke wereldreis die eindigt op het Indonesische eiland Bali. De kunstenares zal daar bijna veertien jaar wonen en werken.
In 1984, lift ze vanuit Nederland naar Nepal. Via Kathmandu reist ze door naar Bangkok en fietst(!) van daar naar Singapore. Het is een afstand van tweeduizend kilometer. Een bizarre tocht maar ze komt aan. Van Singapore reist ze naar Indonesië. Na onder andere Sumatra, Java en Sulawesi bezoekt ze Bali en wordt betoverd door de schoonheid van het eiland. Sophia huurt een huisje want ze besluit een ‘tijdje’ op Bali te blijven. Dat ‘tijdje’ zal veertien jaar duren! Ze leert de Balinese taal spreken, een dialect dat is afgeleid van het Bahasa Indonesia. Ze vult haar tijd met schilderen, dansen en surfen. Ze schildert met een kleurrijk pallet figuratief- impressionistische schilderijen. Die vinden vooral aftrek bij expats die op Bali wonen. In haar schilderijen spelen vrouwen, kinderen en natuurlijk de prachtige flora van Bali een prominente rol. Het paradijselijke eiland is voor Sophia een lustoord en inspiratie vindt ze bij wijze van spreken naast de deur.
Na zeven jaar in Kuta te hebben gewoond verhuist ze naar Ubud. Ubud is een wat groot uitgevallen dorp in het midden van het eiland. Het staat bekend om de vele Balinese en buitenlandse kunstenaars die daar wonen en werken. Sophia krijgt een relatie met de Engelse documentairemaker Lorne Blair die ook op Bali woont. Hij heeft enkele spraakmakende, gefilmde en door de BBC uitgezonden, documentaires over de Indonesische archipel op zijn naam staan.
Uit hun relatie wordt in 1993 dochter Xenia geboren. Als Lorne Blair in 1995 onverwachts overlijdt staat Sophia overal alleen voor. Er is geen erfenis want ze is niet getrouwd en dochter Xenia is niet door de vader erkend. Tot overmaat van ramp moet ze het huis verlaten waar zij met Lorne Blair en dochter heeft gewoond. Ze huurt een klein huis in Ubud en werkt verder aan haar carrière.
Op Bali wordt haar kunstenaarschap erkend maar, Sophia zoekt een groter podium. Het is een moeilijke keuze, maar in 2000, als ze haar leven op Bali met een goed gevoel heeft afgerond komt ze terug in Nederland en vestigt zich in Utrecht. De eerste jaren schildert ze vanuit huis en krijgt al snel enkele opdrachten. Ze wordt door de Stichting ‘Vrienden van Geldersche Kasteelen’ gevraagd om hun gedrukte uitgaven te illustreren. Sophia illustreert al het drukwerk voor deze stichting en de festiviteiten die rondom de kastelen worden georganiseerd zoals, kinderspelen en themadagen. Dat doet ze tot op de dag van vandaag. Ook illustreert ze de poëzie van de schrijver Lennart van Nieuwenhuijzen. Het illustratieve werk zorgt voor een welkom inkomen want inmiddels is ze ook nog moeder van een zoon geworden, maar nog steeds alleenstaand.
Koningin Maxima. Acryl op canvas 150x100cm
Ze timmert flink aan de weg, knoopt banden aan met galeriehouders en vindt bij Galerie Peter Leen in Breukelen een galerie die het beste bij haar en haar werk past. Haar kleurrijke, impressionistisch geschilderde doeken, waarin ook de figuratie sterk aanwezig is, komen in de galerie van Peter Leen volledig tot hun recht. Ook krijgt ze soms van de galeriehouder een suggestie. Hij suggereert Sophia een portret van koningin Maxima te schilderen, misschien dat hij daar een klant voor weet. Bij mijn bezoek aan haar atelier werkt ze juist aan een groot portret van de koningin. Ze schildert drie varianten waaruit Peter Leen desgewenst kan kiezen.
De portretten (zie bijgaande foto, versie 1) zijn op grote doeken geschilderd. Ze tonen niet alleen koningin Maxima, maar zeker ook de vaardige toets van de kunstenares. Zou ik Peter Leen zijn nam ik ze alle drie!
Haar atelier is sinds 2011 in de Vlampijp Ateliers, daarvoor had ze een atelier in de zogenoemde Ateliers De Klop.
Sophia Anastasia is een bezig mens, ze illustreert, schildert (acryl- en olieverf) en zo af en toe staat ze op een gardenfair om Balinese parasols te verkopen die na een mislukt zakelijk avontuur met een vriend zijn overgebleven. Ze schrijft ook en ze heeft haar eigen blogsite (htts://artbysophia.wordpress.com).
Een uitgebreide website laat haar ontwikkeling als kunstenares zien vanaf 1986 tot heden. Kijkend naar haar schilderijen zie ik door mijn oogharen het verhaal van haar leven, pieken en dalen. Ze ontroeren op een prettige manier.
Marcel Gieling
Marcel heeft een kunsthandel in de Schoutenstraat. Website
Sophia Anastasia
artbysophia 